Was dit de laatste bevalling voor dit jaar?
Afgelopen woensdagavond in het laat een smsje van Nynke en Peter. ‘Je weet wel, die van Belle, van twee jaar geleden’ verduidelijkt ze even verder in de sms.
Ik zat er een beetje op te wachten, mijn gsm was nooit ver weg de laatste dagen…
Dit koppel liet me al een tijdje geleden weten, dat ze ongeveer nu opnieuw een kindje krijgen. En deze sms vertelt me dat ‘het voor vannacht zou kunnen zijn, tenzij de weeën stil vallen. Kan ik je nog bellen? En kan je beelden komen maken als het vannacht gebeurt?’
Donderdagochtend aan het ontbijt weet ik dat de baby niet afgelopen nacht kwam, het bleef een “Stille Nacht”….
Maar meteen heb ik ook Peter aan de lijn: ‘We zijn onderweg naar Annemie (de vroedvrouw),’we weten niet hoe ver ’t staat maar ’t zou snel kunnen gaan … ‘
Snel klaarmaken, de batterijen van mijn toestel controleren, een paar aangepaste objectieven in mijn tas en opnieuw gaat de telefoon. Ik stel niet veel vragen, maar het is nu heel dringend. Op aangevroren autoruiten na, verloopt de rit vlot. Als ik een half uur later aankom, vertelt Annemie me al in de deuropening dat ik nog op tijd ben. Oef.
Maar alles – klank en beeld – zegt me dat ik echt “net op tijd” ben.
Een paar weeën later hebben Nynke en Peter een pracht van een dochter in hun handen.
Kore is geboren met een vlotheid die ik elke mama toe wens.
Net zoals de thuisgeboorte van mijn jongste dochter, binnen enkele weken, al 29 jaar geleden.
Na de bevalling, de eerste zorgen en de nodige metingen zitten we al vrij snel relax samen een koffie te drinken. En meteen komen ook de verhalen over fotografie (want Nynke is een goede fotografe), over vrienden en het verleden. En wat blijkt … we hebben heel wat gezamenlijke vrienden/kennissen. En we gingen ooit zelfs samen op nieuwjaarsweekend.
Op weg naar huis bedenk ik me nog maar eens wat een droomjob het is geboortes te kunnen fotograferen. Ook als ik er in andere gevallen toch midden in de nacht uit moet.
